- Szczegóły
-
Utworzono: poniedziałek, 02, grudzień 2013 00:04
-
Opublikowano: poniedziałek, 02, grudzień 2013 00:04
-
Wioletta Perkowska
Twoja niemoc wspiera przemoc!
„Tato nie pij, pójdź już spać,
Zostaw mamę, zostaw nas,
Wyproś gości, późno już,
niech idą…
Chciałabym mieć kiedyś psa,
Który będzie bronił nas,
chciałabym pójść kiedyś spać,
w ciszy…”
Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Opolu w ramach projektu „Przemoc to Nie-Moc” współfinansowanego przez Rządowy Program Ograniczenia Przestępczości
i Aspołecznych Zachowań „Razem bezpieczniej” we wrześniu i październiku dla uczniów klas IV-VI z 71 szkół województwa opolskiego, w tym Szkoły Podstawowej w Olszance zaprezentował spektakl edukacyjno-profilaktycznypt. „Nibylandia Piotrusia Pana - Współczesne doświadczenia latającego psotnika”. Główną postacią inscenizacji był Piotruś Pan - mieszkaniec Nibylandii, który dowodził w swojej krainie grupą chłopców. Beztroski chłopiec nie chce nigdy dorosnąć, chodzić do szkoły i pracować. Nie chce być dorosłym. Pragnie być wiecznie małym chłopcem, chce mieć beztroskie dzieciństwo. Posiada niezwykłe umiejętności, jedna z nich to latanie. Te nadzwyczajne możliwości pozwalają głównej postaci na wniknięcie do wielu domostw, w którym mieszkają dzieci. Czy są to dobre domy? Czy są to szczęśliwe rodziny? Wkrótce okazuje się, że nie w każdej rodzinie dzieje się dobrze, nie każde dziecko ma beztroskie dzieciństwo. Piotruś Pan odwiedza dom Ali, gdzie rodzice stosują wobec niej przemoc fizyczną, słyszy płacz dziewczynki i kłótnie rodziców… Odwiedził też mieszkanie małego chłopca, który dorasta wciąż wśród awantur, nieustannych zakazów i krzyków ojca. Przemoc słowna jest bardzo okrutna. Nie zostawia ona śladów fizycznych. Osoby poniżane w dzieciństwie same zaczynają myśleć o sobie tak, jak o nich mówiono. Twierdzą, że są niczym. Bardzo często przemoc słowna przechodzi z pokolenia na pokolenie. Obrażany w dzieciństwie człowiek odnosi się w ten sposób do swoich dzieci. Do mieszkania ośmioletniej dziewczynki, głównego bohatera przywołują wzruszające słowa piosenki: „Tato nie pij, pójdź już spać. Zostaw mamę, zostaw nas. Wyproś gości, późno już, niech idą…(…). Tato przytul nas, choć raz powiedz nam, że kochasz nas . Chciałabym pójść kiedyś spać, w ciszy czy to ja wam niszczę świat? Ja mam swój, gdy nie ma was. Tato ja mam osiem lat. Kocham…” Niestety w tym domu rządzi alkohol… Dlaczego rodzic pije? Bo chce zapomnieć, zapomnieć, że się wstydzi. A wstydzi się tego, że pije… Przez nieoczekiwany splot zdarzeń, Piotruś Pan podczas jednej z wizyt traci swój cień, co ma znaczenie bardzo symboliczne. Tak, jak dziecko, które poddane jest wielu aktom przemocy, traci tożsamość, jest zagubione i bezradne (pozbawione cienia, nieodłącznego elementu własnej fizjonomii i własnego ja), tak Piotruś Pan bez swojego cienia nie jest sobą. Ma to wymiar głęboko metaforyczny.
Pomimo obecności baśniowego i lubianego przez dzieci bohatera, spektakl nie należał do zabawnych i rozrywkowych. Aktorzy angażowali do udziału w przedstawieniu publiczność, w tym nawet nauczycieli.
Za pomocą wielu rekwizytów- sugestywnych plakatów, pięknej, przejmującej muzyki, ciemnej kolorystyki ukazana została problematyka przemocy w rodzinie, której ofiarami bywają najczęściej dzieci. Aktorzy w sposób metaforyczny uświadomili wszystkim, że nie należy być obojętnym wobec krzywdy, jakiej doświadczają dzieci, w których domach dominuje przemoc, alkoholizm, bezduszność i okrucieństwo, gdzie nie ma miłości, odpowiedzialności, zaufania i poczucia bezpieczeństwa. Na nas dorosłych, sąsiadów, nauczycieli spoczywa obowiązek reagowania na każdą krzywdę dziecka.
Telefony zaufania:
116 111 – Bezpłatny Telefon Zaufania Dla Dzieci i Młodzieży
801 120 002 - Ogólnopolski Telefon dla Ofiar Przemocy w Rodzinie "Niebieska Linia"
800 120 226 - Policyjny Telefon Zaufania ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie
22 828 11 12 - Telefon Zaufania dla Ofiar i Sprawców Przemocy Seksualnej.
(77) 455 63 90, (077) 455 63 91, (77) 455 63 92 - Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie
(77) 455 63 90 do 92 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Opolu
Tekst i foto Joanna Sowierszenko
album fotografii
Archiwum 
